ফুলক

কবিঃ- দূৰ্গেশ্বৰ শৰ্মা

কালিৰ সন্ধিয়া বেলিকা

পাতৰ মাজত থকা সৰু কলিটি;

আজি দেখিলোঁ এতিয়া

ৰূপে-ভৰা ফুলি  থকা সৰু হাঁহিটি।

কালি দেখি ভাল পাই,

আনো বুলি অনা নাই,

এবেলি চকুৰে চাই

লভিছিলোঁ মৰমৰ বুজনি এটি;

নাছিল ছিঙিম মোৰ ভাব এনেটি।

আজি দেখি মন মোৰ,

চাপি যাব খোজে তোৰ,

খোজে আজি হব চোৰ,

কোষলৈ ছিঙি আনি তোৰ হাঁহিটি,

মিহলাই তোৰ-মোৰ হাঁহি দুয়ুটি।

মূৰ দাঙি দেখা পাওঁ,

য’লেকেবা গুচি যাঁও,

লুকালেও গম পাঁও

বতাহত বিয়পোতে তোৰ গোন্ধটি;

তোৰ বিনে নাই মোৰ আশা একোটি।