তুমি

কবিঃ- অম্বিকাগিৰি ৰায়চৌধূৰী

তুমি বসন্তৰ চুমা পাই
    বিলাসিনী  ষোল বছৰীয়া;
আউলী বাউলী হোৱা
    মিলনত হৈ মতলীয়া ।

তুমি হিয়াত সামৰি লৈ
    কাৰ এনে উদ্‌ভ্ৰান্ত হেঁপাহ
সুন্দৰীৰ ত্ৰিৱলিত
    সাজি থোৱা সৌন্দৰ্যৰ বাঁহ ।

তুমি নিটোল নিতম্বধ্বনি
    খোজে পতি উঠা কঁপি কঁপি
সুখেৰে নিমগ্ন তাত
    মিলনৰ মন্ত্ৰ জপি জপি ।

তুমি কেৰাহি কটাক্ষ এটি
    চেনেহীৰ চকুৰ চুকত ;
চুমাৰ হেঁপাহ এটি
    ভৰপূৰ জোনালী বুকুত ।

তুমি প্ৰেমেৰে ভৰাই ৰাখি
    সুন্দৰীৰ ক'লা চকুযুৰি,
কিবা জুই জালি দিয়া
    কিয় মোৰ অন্তৰ আগুৰি !