তেওঁলৈ

কবিঃ- তৰুণৰাম ফুকন

চুমাটি খাবলৈ পালে সি দুটি ওঁঠত,

লাখতো হেঁপাহ মোৰ থাকিব মনত ।

তথাপিতো সি মুখতে ওঁঠ দুটি থই,

প্রতি মাটিতে ৰম যুগ যুগ কই,

শিশু স্তুতি

কবিঃ- তৰুণৰাম ফুকন

আমি শিশু অতি     নেজানো ভকতি

  ৰঙতে সদায় মতি,

সকলোৱে কয়     তুমি দয়াময়

তুমিয়ে ল'ৰাৰ গতি,

ল'ৰাক শুনিছো      তুমি ভাল পোৱা

মাতৃকো অধিক কৰি,

তেন্তে তুমি কিয়     লুকাই ফুৰিছা

ল'ৰাৰ মৰম এৰি?