কবিঃ-পদ্মধৰ চলিহা
এয়ে সেই তৰু শঙ্কৰ শিলিখা শ্ৰীশঙ্কৰৰ কীৰিতি-স্তম্ভ
আজিও বাজিছে কাম্য-ভূমিত, চূৰ্ণ কৰি কালৰ দম্ভ।
ইয়াতে আঁউজি কৰিলে শঙ্কৰে অমিয়া-প্ৰসূতা লিখনী বৃষ্টি;
ৰচিলে দুলড়ী,ভটিমা, লেচাৰি, কৰিলে সাহিত্য-জগৎ সৃষ্টি ।
দোওৱাঁ পথিক, দোওৱাঁ হে শিৰ, প্ৰণিপাতে পাবা প্ৰাণত শান্তি-
এয়ে ভকতৰ কল্পতৰু যে, এয়ে পাৰিজাত স্বৰগ-কান্তি ।
এয়ে সেই তৰু শঙ্কৰ শিলিখা শ্ৰীশঙ্কৰৰ কীৰিতি-স্তম্ভ
আজিও বাজিছে কাম্য-ভূমিত, চূৰ্ণ কৰি কালৰ দম্ভ।
ইয়াতে আঁউজি কৰিলে শঙ্কৰে অমিয়া-প্ৰসূতা লিখনী বৃষ্টি;
ৰচিলে দুলড়ী,ভটিমা, লেচাৰি, কৰিলে সাহিত্য-জগৎ সৃষ্টি ।
দোওৱাঁ পথিক, দোওৱাঁ হে শিৰ, প্ৰণিপাতে পাবা প্ৰাণত শান্তি-
এয়ে ভকতৰ কল্পতৰু যে, এয়ে পাৰিজাত স্বৰগ-কান্তি ।
