স্বদেশ প্ৰেম

কবিঃ-পদ্মধৰ চলিহা

ধৰেনে জনম কেৱে এই মৰতত

শিলাময় কৰি তাৰ হিয়া,

"এয়ে মোৰ জন্মভূমি" বুলি মনে মনে

এবাৰো যি কোৱা নাইকিয়া?

আনৰ দেশৰ পৰা উলটি আহোঁতে

ফুৰি চাকি ঘৰমূৱা হৈ,

জ্বলা নাই হিয়া যাৰ স্বদেশ প্ৰেমেৰে

আছে নে কোনোবা এনে অ'ই?

আছে যদি এনে কোনো কাঠ-চিত

চিনি থ'বা তাক ভালকৈ

তাৰ বাবে গায়ক উচ্ছ্বাস উথলি

নুঠে তাৰ গুণ গাবলৈ।

থাকক থাকিলে তাৰ ডাঙৰ উপাধি

জগতত ফটা-ফুটা নাম,

থাকক থাকিলে তাৰ বিভূতি বৈভৱ,

বাসনাই ঢুকি পোৱা মান।

কিন্তু তেনে স্বাৰ্থপৰ দুৰকপলীয়া

নাপায় খিয়াতি জনমত,

দুগুণ মৰণ ভুগি ধুলিৰ মানুহ

মিলি যাব ধুলিৰ লগত।

তাৰ বাবে কেৱে আৰু নোটোকে চকুলো,

কেৱে তাক নকৰে সন্মান;

কবিয়ে কবিতা ৰচি নকৰে নকৰে

কেতিয়াও তাৰ গুণ গান।

( এই কবিতাটি ইংৰাজ কবি ৱাল্টাৰ স্কটৰ Patriotism নামৰ কবিতাটিৰ সৰল অনুবাদ)

বি. দ্ৰ.:- নৱজ্যোতি বড়ো (বাবলু)ৰ সৌজন্যত