সেৱা-লহৰী- (ল'ৰা-ছোৱালীৰ গান)

কবিঃ- চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালা

নেজানো প্ৰণতি

ভক্তি তুতি-নাতি

                                    সেৱাই আমাৰ গতি।

সেৱাতে অৰ্পিম

ধৰম কৰম

                                    ক্ষুদ্ৰ আমাৰ শক্তি।

নঙঠা ফকীৰ

কবিঃ- চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালা

সত্যত অটল আস্থা নিছলা শৰীৰ,

লুকাবলৈ একো নাই নঙঠা ফকীৰ।

দুখীয়াৰ দুখত বাকি হৃদয় ৰুধিৰ,

সৰ্বস্বান্ত হ'লা তুমি নঙঠা ফকীৰ।

পখিলা/ কোন দেশৰ প্ৰাণী তুমি

কবিঃ- চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালা

ফুটুকীয়া সাজ তোমাৰ

হেঙুলীয়া ৰেখা;

কেতেকী ৰেণুৰে ঘঁহা

নাচনী পখিলা।

আগলি পাতত বহি তুমি

ৰ'দ-কাচলি লোৱা

ফুলৰ পাহিত আসন পাতি

ফুলৰ মৌ খোৱা।

নিয়ৰ

কবিঃ- চন্দ্রকুমাৰ আগৰৱালা 

 

মুকুতা মণিটি পাহিত জিলিকে

ফটিক পানীত ধোৱা,

নিশাৰ তৰা এটি সৰিয়েহে আছে

সৰগত টোপনি যোৱা।

তেজীমলা

কবিঃ–চন্দ্রকুমাৰ আগৰৱালা

তেজগোৰা বেলি                     জিলিকনি মেলি

সাৱটিব আহি ধৰা;

পূৱাতে   মলয়া                        উঠি ছঁয়া-ময়া

বোলে  উঠা তেজীমলা।

 

বীণ ব'ৰাগী

কবিঃ- চন্দ্ৰ কুমাৰ আগৰৱালা

আঙুলি বুলাব জনা হ'লে আজি
    পেলালোহেঁতেন টানি,
হিমালয় চূড়া বোলালোহেঁতেন
    উছলি কলীয়া পানী ।

মাধুৰী

কবিঃ- চন্দ্ৰ কুমাৰ আগৰৱালা

ফুটোঁ নে নুফুটোঁকৈ
    কুমলীয়া কলিটি,
ওঁঠৰ লাজেৰে ৰৈ
    মিচিকিয়া হাঁহিটি  ।
সামৰি, পাহৰি গৈ
    মেলি আধা প্ৰাণটি,
উদঙাই ঢাকি থৈ
    উঠি অহা বুকুটি ।

সংশয় ৰহস্য

কবিঃ- চন্দ্ৰ কুমাৰ আগৰৱালা

শুকুলা হাতীত উঠি গোঁসায়ে দেখিলোঁ
                এন্ধাৰত দিলেহি পোহৰ মেলি ;
বিৰাট ক'লীয়া এটা দানৱ  লৰি আহি
                পাতিলেহি ঘূৰি এন্ধাৰ বেমেলি ।
হাঁহি সাগৰত উঠি বেজাৰ ধুমুহা
               বুৰালে সহস্ৰ জীৱন-তৰণী,
ওফন্দি বিৰহ হ্ৰদ ক'লীয়া পানীৰ
               প্ৰণয়ৰ বান্ধ দিলেহি ভাঙি ।

প্ৰকৃতি

কবিঃ- চন্দ্ৰ কুমাৰ আগৰৱালা

ফুল-কলি ফুলি গোন্ধ    বোৱাই প্ৰীতিৰ সোঁত
    সৰি পাছে  নাইকিয়া হ'ল ;
সি ফুলৰ মউ পিয়া    এটি ভোমোৰা বলিয়া
    ঘূৰি ঘুৰি ফুৰিছে অকল ।

মানৱ বন্দনা

কবিঃ- চন্দ্ৰ কুমাৰ আগৰৱালা

আহিছে মানুহ         গইছে মানুহ
    মানুহ ময়াপী জীৱ ;
মানুহ-সোঁতৰ         অন্ত নাইকিয়া'
    বুলিলে মৰত কিয় ?

তেজীমলা

কবিঃ- চন্দ্ৰ কুমাৰ আগৰৱালা

তেজগোৰা বেলি     জিলিকনি মেলি
    সাবটিব আহি ধৰা ;
পূৱাতে মলয়া         উঠি ছঁয়া-ময়া
    বোলে উঠা তেজীমলা ।