ওলট-পালট

এক আছিল বুঢ়া বুঢ়ী
নাছিল সিহঁতৰ ল'ৰা-লুৰি

কথাই কথাই এদিন দুয়োৰে

লাগি গ’ল বৰ হুৰাহুৰি।

বুঢ়াই ক’লে ফিতাহি মাৰি

শুনিছনে হঞে ঘূগুলী বুঢ়ী

সাদিনত তই যিমান কৰ

এদিনৰ মোৰ কাম,

মিছা কৈছো যদি অমুকা বুঢ়াৰ

সলাই থ'বি নাম।

বুঢ়ীও উঠিল দাং খাই
উত্তৰ দিলে বুঢ়ালৈ চাই
বুঢ়ীৰ যহতে দুবেলা দুমুঠি
খাই আছ তই ভাত
এদিন মাথোন নহ'লে মই
চেলাই পেলাবি দাঁত।

কাইলৈ বাৰু পৰমাণ চাম 
 হালখন লৈ ময়ে যাম
 তই হবি ঘৰৰ ঘৈণী
 হাঁহ-পাৰবোৰ চাবি
 আছে মানে ঘৰৰ কাম

মনযোগ দিবি।

পিছদিনাখন হ'ল পূৱা
 মুখত এখন সোমাই গুৱা
 বুঢ়ী ওলাল পোন্ধ মাৰি
 কান্ধত নাঙল লৈ
 বুঢ়া থাকিল সেইদিনা
 ঘৰৰ ঘৈণী হৈ।

বুঢ়ী আহিল হালৰপৰা

দুখে ভাগৰে আধামৰা

তায়ো পালে সেকাপালি

মুখেৰে নোলায় মাত

ঘটিয়ে ঘটিয়ে পানী খাইহে

তত আহিল গাত।

বুঢ়াই ক’লে হাত যুৰি
অ’ মোৰ বুঢ়াৰ লগৰী
সচাকৈয়ে তই ঘৰৰ ঘৈণী
ঘৰৰ লখিমী মোৰ,
মুৰৰ চুলিৰ সমান হৈ
আয়ুস বাঢ়ক তোৰ।

শপত খাই ক’লোঁ এ‍ই
তোৰ ভাগ আৰু নধৰো মই
তোৰ কামো নহয় ঢিলা,
প্ৰমাণ মাথো চালোঁ,
নলগা জেঙত লগাৰ ফল
হাতে হাতে পালোঁ ।

 

বুঢ়ীয়ে ক’লে হেৰৌ বুঢ়া
মিছা নকও এক কড়া
হাল বোৱা নহয় তিৰীৰ কাম
মতাৰ ৰন্ধা বঢ়া
বুজিলোঁ দুয়ো দুয়োৰে দুখ
ভালদৰে আজিৰ পৰা ।