জীৱন সঙ্গীত

কবিঃ- আনন্দ চন্দ্ৰ আগৰৱালা

শোকৰ কবিতা ৰচি দুধাৰি চকুলো মচি
     নকবাঁ জীৱন মিছা, নিশাৰ সপোন|
অসাৰ সংসাৰ ভাই ইয়াত সকাম নাই
     মোহময় মায়াময় সকলো মাথোন ||

পুত্ৰ কণ্যা পৰিবাৰ কোন তৱ তুমি কাৰ
     বুলি হেৰা অকাৰ্য্যত নকৰাঁ বেজাৰ |
কলা ঘুমটীয়া হই আতমা যে আছে ৰই
     জানিবা মৰণ নাই এই আতমাৰ ||

অস্থায়ী মানৱ দেহা কৰিম দুদিন বেহা
     ফুৰিম দুদিন মাথো সংসাৰ হাটত |
দুদিনৰ অন্ত হলে আয়ুষ ঢুকাই গলে
     সুন্দৰ দেহাৰ ঠাই শেষ শ্মশানত ||

চকু কাণ নাক যাব হাড় ছাল সাং হব
     মাটিৰ মানুহ তুমি মাটিত মিলিবাঁ
অবিনাশী নিত্যধন অমৰণ অভগন
     অনন্ত উন্নতিশীল আতমা জানিবা ||

সদায় চকুলো টোকা দুখত মগন থকা
     ভোগ সুখ জীৱনৰ উদ্দেশ্য নহয় |
এনেভাবে কাম কৰা দিনে যেনে আগবঢ়া
     প্ৰতিদিনে খোজ যেন আগলৈহে যায় ||

পল পল দণ্ড কৰি সময় গৈছে উৰি
     পাখি লগা কাঁড়ৰ নিচিনা অবিৰাম|
বহু দূৰ আছে গতি সময় তাকৰ অতি
     কৰিব লগিয়া আমি আছে বহু কাম ||

দিন যায় আহে ৰাতি আয়ুষ গৈছে টুটি
     লাহে লাহে চমু চাপি আহিছে মৰণ |
সংসাৰ যুজৰ ঠাই শুবৰ সকাম নাই
     কাচি-পাৰি যুজা সৱে কৰি প্ৰাণ পণ ||

এলাহ নিহালি থোঁৱা বীৰবেশ গাত লোঁৱা
     নহঁবা মৰাৰ প্ৰায় মানুহ-সন্তান |
নহঁবা গৰুৰ দৰে খুচিলেহে খোজ ধৰে
     ৰণত বীৰেন্দ্ৰ বুলি হোঁৱা খ্যাতিমান ||

কল্পনা চকুৰে চোঁৱা যেনেকি সুন্দৰ পোঁৱা
     নকৰিবা দূৰ ভবিষ্যক পতিয়ন |
অতীত মৰি গল তাৰ কথা অন্ত হ’ল
     মনৰ পৰাই তাক কৰা বিসজ্জৰ্ন ||

যিহকে আগত পোঁৱা ততালিকে কৰি যোৱা
     জীৱন্ত জাগ্ৰত বত্তৰ্মান সময়ত |
সাহক সাৰথি কৰা কত্তৰ্ব্যৰ আগে লঁৰা
     ঈশ্বৰ কৰুণাময় আছে ওপৰত ||

মহা মহা পুৰুষৰ চানেকিৰে জীৱনৰ
     আমিও কৰিব পাৰোঁ জীৱন গঢ়িত |
অভিনয় শেষ হলে জীৱনৰ অন্তকালে
     থই যাব পাৰোঁ খোজ সময় বালিত ||

কেতিয়াবা হব পাৰে কোনো দুভৰ্গীয়া নৰে
     জীৱন সমুদ্ৰ মাজে নাও বুৰ গই |
অঠাই পানীত পৰি কক্ বক্ কৰি কৰি
     ঢউৰ কোবত যদি আহি পাৰ পায় ||

দেখি সেই খোজবোৰ হব তাৰ আশা ঘোৰ
     সাহ কৰি খোজে খোজে খোজ লব পাৰে|
তেনে হলে বলা ভাই শুবৰ সকাম নাই
     অপূৰ্ব জেউতি চোঁৱা ‘উন্নতি’ৰ শিৰে ||

শিকা সৱে পৰিশ্ৰম, শিকাঁহে নীতি-ধৰম,
     নেভাবিবা সুখ-দুখ কিনো কপালত |
কত্তৰ্ব্যৰ পাচে লঁৰা ক্ৰমাগত কাম কঁৰা
     ফলা ফল ফল দাতা বিভূৰ হাতত ||