কাৰ সুখ নাই

কবিঃ- বলদেৱ মহন্ত

সুখ নাই সুখ নাই ক'তো ধৰুৱাৰ,

অনুমাত্ৰ সুখ নাই চিৰ ৰূগীয়াৰ।

সুখ নাই যিটো সদা গোচৰত ফুৰে,

মাতৃৰ অসুখ যদি পুত্ৰ থাকে দূৰে।

অহৰ্নিশে যাৰ ঘৰে নুগুছে কন্দল,

তাৰ ঘৰে সুখ-ৰূপ নুফুলে কমল।

ধনী বা নিধনী যদি হয় অপুত্ৰক,

সিবিলাকে দেখে দুখময় সংসাৰক।

সাধুৰ সন্তান যদি দুষ্টমতি হয়,

পিতৃ-মাতৃ মনে সুখ কিছু নাথাকয়।

সুখ নাই যিটো হয় পৰৰ অধীন,

অসুখতে দিন যায় হ'লে বিদ্যাহীন।